Nie każdy fetysz wymaga lateksu, pejczy i skórzanych uprzęży. Czasem wystarczy jogurt naturalny, odrobina miodu i zero oczekiwań co do czystości pościeli.
Sploshing to ta forma zabawy, która udowadnia, że dorosłość nie musi być śmiertelnie poważna, a jedzenie nie zawsze trafia do buzi. Czasem ląduje na brzuchu, między palcami albo… gdziekolwiek indziej, gdzie wyobraźnia i zmysły poniosą.
Czym jest sploshing?
Sploshing to fetysz, który skupia się na kontakcie z mokrymi i kleistymi substancjami. To właśnie takiego rodzaju produkty są obiektem, który wywołuje podniecenie. Miłośnicy sploshingu lubią wylewać na siebie płyny czy smarować się kremami – wszystko po to, by doświadczyć zmysłowej przyjemności z kontaktu z tym, co miękkie, lepkie, mokre czy śliskie.
Definicja i podstawowe cechy sploshingu
Sploshing nazywany także wet and messy to upodobanie, które polega na spryskiwaniu, wylewaniu lub rozsmarowaniu na kimś mokrych i brudzących substancji.
Produktami wykorzystywanymi w sploshingu może być tak naprawdę wszystko. Bita śmietana, ciasto, budyń, pomidory w puszce, lody, płatki owsiane, ketchup - wszystko co kolorowe, śliskie i pozostawia po sobie bałagan. Oczywiście to nie muszą być jedynie substancje spożywcze. Do sploshingu używa się także farb, balsamów, olejków czy pianki do golenia.
Sploshing jako forma wet and messy fetishism
Wet and messy fetishism i sploshing to pojęcia określające aktywność seksualną, w której centrum jest kontakt z substancjami - najczęściej jest to jedzenie, ale równie dobrze może to być błoto, glina czy farba. Dla wielu osób uprawiających sploshing nie musi on zakończyć się penetracją. Sam akt brudzenia się, pokrywania jedzeniem partnera lub obserwowanie jak druga osoba rozgniata jedzenie swoim ciałem, jest bardzo podniecający.
Sploshing jest bardzo popularny także na platformach dla dorosłych, co potwierdza, że sensualne bawienie się jedzeniem jest bardzo popularne. Dla niektórych podniecające będą konkretne substancje, inni lubią widok bitej śmietany na swoim partnerze.
Różnice między sploshingiem a food play
Sploshing i food play to pojęcia, które dotyczą podobnych praktyk. Jedna food play koncentruje się na sensualnego użycia jedzenia - może obejmować karmienie partnera, lizanie, zmysłowe nakładanie jedzenia na ciało. Sploshing natomiast idzie krok dalej – tu kluczowy jest cały akt brudzenia się, przebywania w substancjach, które pokrywają skórę i ubranie.
Dodatkowo sploshing nie zamyka się jedynie na substancjach spożywczych. W rzeczywistości możemy do niego użyć wszystkiego, co przyjdzie nam do głowy, co jest lepkie, lejące i w jakiś sposób działa na nasze zmysły – wizualnie, dotykowo, a czasem nawet zapachowo.
Food play może być subtelny i elegancki, sploshing często bywa bardziej ekspresyjny, mokry, zabawny i… kompletnie chaotyczny – w najbardziej zmysłowy sposób.
Historia i rozwój kultury sploshingu
Choć sam termin „sploshing” upowszechnił się w latach 90., praktyki brudzenia się substancjami dla przyjemności mają znacznie dłuższą historię. Już w pierwszych dekadach XX wieku w slapstickowych komediach pojawiały się sceny z rzutami tortem w twarz czy kąpielami w cieście. Z czasem niektóre osoby zaczęły traktować te doświadczenia jako źródło przyjemności intymnej.
Rola magazynu Splosh! w popularyzacji sploshingu
Lana Holmes, psycholożka z Center for Inclusive Therapy and Wellness, zauważa, że termin „splosh” zyskał na popularności w 1989 roku, głównie za sprawą magazynu “Splosh!”. To właśnie to brytyjskie pismo wprowadziło sploshing do zmysłowego mainstreamu, poświęcając mu większość swojej uwagi.
Choć koncentrowało się na tym konkretnym fetyszu związanym z jedzeniem i substancjami, poruszało również inne tematy mieszczące się w nurcie wet and messy – czyli wszystkiego, co mokre, lepkie i… niechlujne. Dzięki odważnemu podejściu i bezpretensjonalnemu tonowi, magazyn odegrał kluczową rolę w oswajaniu nietypowych form przyjemności zmysłowej.
Potem magazyn zmienił się w stronę z filmami wideo i zyskiwał coraz większą popularność.
Inspiracje slapstickiem i popkulturą
Sploshing czerpał garściami z kultury slapsticku – zwłaszcza scen z filmów niemych, w których bohaterowie oblewają się farbą, wpadają do basenu z kisielem albo dostają tortem w twarz. W kontekście intymnym ten rodzaj humoru staje się pretekstem do eksploracji radości z cielesnego chaosu. Inspiracje te widać także w niektórych teledyskach, performance’ach czy sztuce queerowej.
Sploshing to zabawa z substancjami i jedzeniem, która może przynieść wiele korzyści, kiedy jako dorosłe osoby chcemy doświadczać i poznawać świat przez intensywne doznania sensoryczne. Takie podejście może doprowadzić do odkrycia przyjemności płynącej ze zmysłowej zabawy jedzeniem.
Tiffany „K.” Chan, dyplomowana seksuolożka i specjalistka od fetyszów, twierdzi, że “ w środowiskach psychologicznych i naukowych istnieją teorie, które zakładają, że jest to fetysz, który rozwinął się z uczucia radości, jakie dana osoba odczuwała w latach dorastania, bawiąc się substancjami powodującymi bałagan”.
Dr Chan dodaje: „Inne teorie sugerują, że wiąże się to z chęcią zrobienia czegoś po prostu »niegrzecznego«. Wysoko cenimy uporządkowane życie i czystość, podczas gdy chlapanie się daje ujście bałaganowi i stanowi źródło wyzwolenia”.
Wzrost popularności sploshingu w mediach społecznościowych
TikTok, Twitter czy Reddit odegrały niemałą rolę w popularyzacji sploshingu jako trendu. Hasztagi takie jak #sploshing czy #wetandmessy pozwoliły wielu osobom odkryć ten fetysz w bezpiecznej, często humorystycznej formie.
Wzrost liczby użytkowników sploshujących na OnlyFans sprawiły, że sploshing przestał być tematem tabu – coraz częściej postrzegany jest jako zabawna, otwarta i całkiem dostępna forma eksperymentu. Choć może brzmieć nietypowo, sploshing uchodzi za jeden z mniej kontrowersyjnych fetyszy – często postrzegany bardziej jako zabawa niż coś szokującego.
Substancje wykorzystywane w sploshingu
Sploshing to fetysz, którego zakres jest bardzo szeroki i daje dużą przestrzeń do eksperymentowania. Jedni wybierają kilka kropel miodu na skórze, inni idą na całość i urządzają sobie prawdziwe „deserowe spa”. Właśnie ta elastyczność sprawia, że sploshing jest tak przystępny – można potraktować go jako niewinną zabawę albo świadomy, intymny eksperyment.
Produkty spożywcze: bita śmietana, czekolada, miód
Najczęściej w sploshingu wykorzystuje się produkty spożywcze. Bita śmietana, czekolada, syrop klonowy, miód, budyń czy kisiel – to klasyki, które nie tylko pięknie wyglądają, ale też przyjemnie pachną i smakują. rodukty spożywcze mają ogromny potencjał zmysłowy: są miękkie, słodkie, lepkie, pachnące – i zwyczajnie dobrze się nimi bawić.
Bita śmietana to klasyk – lekka, puszysta, słodka, zmysłowa. Czekolada – gęsta, pachnąca, powoli spływająca po ciele – działa jak afrodyzjak. Miód natomiast jest lepki i ciepły, nadaje się idealnie do wolnego, sensualnego eksplorowania ciała.
Do tego można dodać budyń, kisiel, galaretkę, jogurt czy dżem – wszystko, co jest miękkie, aksamitne i przyjemne w dotyku.
Substancje niespożywcze: pianka do golenia, slime, farby
Oczywiście ten rodzaj preferencji nie ogranicza się wyłącznie do jedzenia. Wiele osób sięga także po substancje niespożywcze, takie jak pianka do golenia, kolorowy slime, żele czy nietoksyczne farby do ciała. Te materiały oferują inne doznania – chłodniejsze, bardziej śliskie, czasem wizualnie bardziej efektowne.
Podsumowanie
Sploshing to coś więcej niż tylko zabawa jedzeniem. To zmysłowa eksploracja ciała, doznań i granic – pełna tekstur, zapachów, śmiechu i przyjemnego bałaganu. Dla niektórych to forma ekspresji seksualnej, dla innych – sposób na kontakt z własnym ciałem i zmysłami. Choć może wydawać się nietypowy, sploshing jest jednym z bardziej przystępnych i nieszkodliwych fetyszy, który zyskuje na popularności zarówno w przestrzeni intymnej, jak i w mediach społecznościowych.
Wystarczy odrobina otwartości, coś lepkiego pod ręką i gotowość na odrobinę (a czasem dużo!) bałaganu, by odkryć zupełnie nowy wymiar przyjemności.
