Demiseksualność to termin, który coraz częściej pojawia się w dyskusjach na temat orientacji seksualnej. Oznacza on brak poczucia seksualnego pożądania wobec innych osób, chyba że istnieje głębokie emocjonalne połączenie. Osoby demiseksualne często potrzebują dużo czasu i zaufania, aby rozwinąć się seksualnie w związku.
Badania nad seksualnością w XXI wieku przynoszą nam coraz więcej określeń na orientację seksualną i tożsamość płciową. Można czasem zgubić się w gąszczu nowych pojęć i w buncie dążyć do upraszczania nie tylko terminów, ale i zależności między nimi.
Zdawałoby się, że to tak naturalny i pierwotny obszar dla każdego z nas, więc po co to komplikować? Otóż upraszczanie na siłę wyklucza indywidualną perspektywę przeżyć danej osoby. Równanie do jednej miary zabija wielowymiarowość myślenia i prowadzi do wykluczenia tych, którzy nie wpisują się w przyjęty paradygmat.
Dlatego w tym artykule postaram się przybliżyć chociaż część złożoności pociągu romantycznego i seksualnego u osobników gatunku homo sapiens. O ludzkiej seksualności można pisać wiele książek, ja skupię się tylko na pewnym wycinku z obszaru demiseksualności i po części aseksualności.
Dowiedz się, czym jest demiseksualność, jak się przejawia i czym różni się od aseksualizmu.
Demiseksualnośc- co to znaczy?
Demiseksualność - wyjaśnienie terminu
Demiseksualność to odczuwanie pociągu seksualnego tylko i wyłącznie do osób z którymi łączy silna więź emocjonalna.
Oznacza to, że osoba demiseksualna może odczuwać pożądanie seksualne dopiero po nawiązaniu silnej więzi emocjonalnej z partnerem. Demiseksualność opiera się na zaangażowaniu emocjonalnym. Jest ono kluczowe dla doświadczania atrakcji seksualnej.
Demiseksualność charakteryzuje się posiadaniem trudności z doświadczaniem pożądania seksualnego w przypadku krótkotrwałych relacji czy sytuacji, w których brakuje głębokiego związku emocjonalnego. Związki z osobami demiseksualnymi mogą wymagać większego zaangażowania emocjonalnego i budowania zaufania przed przejściem do sfery intymnej.
Żeby lepiej zrozumieć czym jest demiseksualność, to pierwszym założeniem, które należy poczynić, jest rozdzielenie zjawiska pociągu/pożądania na pociąg romantyczny, czyli chęć stworzenia bliskiej emocjonalnie relacji oraz pociąg seksualny, czyli chęć fizycznego zbliżenia z daną osobą.
Postrzegając to jako dwa odrębne zjawiska, możemy szerzej rozumieć, czym jest pociąg płciowy i uwzględnić bardziej specyficzne tożsamości. Dzięki etykietom takim jak na przykład: heteroromantyczny, biromantyczny, homoromantyczny, panromantyczny oraz aseksualny, demiseksualny, możemy lepiej zrozumieć, że orientacja seksualna to złożona konfiguracja wielu parametrów, a nie jednolita tożsamość.
To pozwala na zobaczenie i uznanie spektrum różnych indywidualnych preferencji i tożsamości, zamiast traktowania ich jako jednolitą orientację seksualną.
Nazwa demiseksualność wzięła się od słów ,,demi”, czyli pół. Bardzo często demiseksualność postrzegana jest jako połączenie aseksualizmu z seksualizmem. Demiseksualność to orientacja występująca zarówno u osób heteroseksualnych, jak i homoseksualnych.
Czym charakteryzują się osoby demiseksualne?
Osoby demiseksualne wyróżniają się tym, że odczuwają pociąg seksualny wyłącznie w kontekście głębokiej, emocjonalnej więzi z drugą osobą. W przeciwieństwie do osób o bardziej tradycyjnych orientacjach, demiseksualność nie wiąże się z natychmiastową, fizyczną atrakcją do innych ludzi.
Dla demiseksualistów ważne są uczucia, zaufanie i silne więzi emocjonalne, które stanowią fundament ich relacji intymnych. To sprawia, że relacje demiseksualne są często głębokie, pełne wzajemnego zrozumienia i wsparcia.
Czy jestem demi? Jakie mogą być tego oznaki?
Jak rozpoznać tę orientację?
Osoby demiseksualne często zauważają, że nie odczuwają pociągu seksualnego do osób, które dopiero poznają lub widzą po raz pierwszy. Zamiast tego, ich zainteresowanie seksualne rozwija się dopiero po nawiązaniu silnej, emocjonalnej więzi.
Może to być zaskakujące, zwłaszcza w kulturze, która kładzie duży nacisk na natychmiastową atrakcyjność fizyczną. Jeśli ktoś zauważa, że ich pociąg seksualny zawsze jest powiązany z głębokim zrozumieniem i emocjonalną bliskością, istnieje duża szansa, że jest demiseksualny.
Po czym mogę poznać że jestem demiseksualnx?
Osoby demiseksualne mogą być uważane za osoby chłodne i zdystansowane. Tak naprawdę potrzebują one czasu na zbudowanie więzi emocjonalnej. Demiseksualność objawia się tym, że dla osób o takiej orientacji najistotniejsza jest osobowość osoby partnerskiej, a nie jej wygląd i atrakcyjność fizyczna.
Często osobom demiseksualnych przypisywane jest posiadanie niskiego libido. W rzeczywistości odczuwają one przyjemność z aktywności seksualnych, ale niezbędna jest przy tym silna więź emocjonalna. Nie są to zwolennicy przypadkowego seksu.
Demiseksualność przejawia się tym, że nie odczuwamy pociągu seksualnego do nieznajomych.
Demiseksualność a aseksualizm: różnice i podobieństwa
Czym różni się demiseksualność od aseksualności? Demiseksualność jako część parasola aseksualności
W tym sensie definicja aseksualności jako "nieodczuwanie pociągu seksualnego" może być najlepiej postrzegana jako "parasol", obejmujący spektrum orientacji i tożsamości, zamiast dwóch samotnych, przeciwstawnych binarnych kategorii: seksualnej i aseksualnej.
Warto również zauważyć, że takie jednowymiarowe myślenie w kategorii włącznika on/off może prowadzić do rozumienia jej jako prostego braku. To może uniemożliwiać możliwość poznania "złożonych sposobów, w jakie ten 'brak' manifestuje się i działa w życiu codziennym, a także przyczyniać się do dalszego wymazywania tożsamości, takich jak demiseksualność.
Obecnie wśród badaczy ludzkiej seksualności trwa debata dotycząca rozumienia aseksualności jako czwartej orientacji seksualnej. Współczesna psychiatria wyróżnia tylko zaburzenia w odczuwaniu pożądania seksualnego. Ale coraz więcej badań wskazuje na to, że to binarne spojrzenie się dezaktualizuje.
Demiseksualność często jest umieszczana pod parasolem aseksualności, ponieważ obie te orientacje seksualne różnią się od hetero-, homo- i biseksualności głównie brakiem lub ograniczeniem pociągu seksualnego.
Pierwsze wzmianki o demiseksualności zaczęły pojawiać się na jednym z forów internetowych w okolicach lutego 2006 roku. W większości artykułów internetowych termin ten jest definiowany jako potrzeba stworzenia silnej, emocjonalnej więzi, aby pojawił się pociąg seksualny.
Innymi słowy: typowa osoba spotyka kogoś i zazwyczaj w ciągu kilku sekund wyzwala się pewien stopień pociągu fizycznego. W przypadku demiseksualności, dopóki nie ma relacji emocjonalnej, nie pojawia się nic w obszarze pociągu seksualnego.
Aseksualność a demiseksualność: co mówi nam nauka?
Aseksualność w nauce
Wcześniejsze badania nad aseksualnością sugerowały, że osoby identyfikujące się z tą tożsamością są niedotknięte "negatywnymi stereotypami, uprzedzeniami i dyskryminacją, z jakimi borykają się inne mniejszości". Obecnie istnieją dowody na to, że osoby aseksualne doświadczają tego samego poziomu uprzedzeń i stronniczości, a często nawet większego niż inne mniejszości seksualne.
Zebrane w badaniu Caroline McClave z 2013 r. wnioski można przedstawić w trzech głównych punktach: "heteroseksualiści oceniali osoby aseksualne bardziej negatywnie, jako mniej ludzkie i mniej wartościowych partnerów w porównaniu z osobami heteroseksualnymi i innymi mniejszościami seksualnymi".
Badania nad aseksualnością oferują nowy sposób rozumienia ludzkiej seksualności. Zachęcają przemyślenia i kontestowania długotrwałych założeń z nią związanych oraz badania różnorodnych zjawisk społecznych i kulturowych, które ją obejmują na różne sposoby.
Demiseksualność w nauce
Badania nad demiseksualnością w ostatniej dekadzie rozwijały się dynamicznie, szczególnie w kontekście zrozumienia i klasyfikacji tej orientacji seksualnej oraz jej wpływu na życie ludzi. W pierwszych latach badań skoncentrowano się na dokładnym zdefiniowaniu demiseksualności i jej miejscu w spektrum aseksualności.
Badacze starali się zrozumieć, jak demiseksualność różni się od innych orientacji seksualnych i jakie unikalne wyzwania stoją przed osobami demiseksualnymi. Znaczna część badań skupiła się na doświadczeniach osób demiseksualnych w związkach miłosnych i społecznych. Badania pokazały, że te osoby często spotykają się z niezrozumieniem i stygmatyzacją, co może wpływać na ich dobrostan psychiczny i emocjonalny.
Z kolei tworzenie głębokich, emocjonalnych więzi jest kluczowym aspektem ich życia, co odróżnia ich doświadczenia od osób o innych orientacjach seksualnych. Zbadano także, jak demiseksualność wpływa na zdrowie psychiczne.
Wyniki pokazują, że brak zrozumienia i akceptacji ze strony społeczeństwa może prowadzić do problemów psychicznych, takich jak lęk i depresja. Badania te podkreślają potrzebę większej edukacji i świadomości społecznej na temat demiseksualności, aby zmniejszyć stygmatyzację i wspierać zdrowie psychiczne tej mniejszości.
W ostatnich latach zwrócono uwagę na konieczność edukacji na temat demiseksualności w szkołach i mediach. Badacze i aktywiści pracują nad zwiększeniem widoczności tej orientacji seksualnej oraz promowaniem większej akceptacji i zrozumienia w społeczeństwie.
Istnieje rosnące uznanie, że zrozumienie demiseksualności jest kluczowe dla wspierania inkluzywności i różnorodności seksualnej.
Życie osoby demiseksualnej: nawiązywanie silnej więzi i budowanie więzi emocjonalnej
Jak osoby demiseksualne budują relacje? Edukacja i zrozumienie demiseksualności
Biorąc pod uwagę, jak zazwyczaj rozwijają się fabuły romansów w filmach, możemy znaleźć mnóstwo dowodów kulturowych na to, że seks, pożądanie seksualne i romantyczna miłość są ze sobą tak silnie związane, że wydają się niemal nierozłączne.
Taka narracja nie uwzględnia osób, które nie mogą odczuwać pożądania seksualnego wobec tych, których jeszcze nie kochają.
Dla nich atrakcyjność fizyczna jest drugorzędna, a emocjonalna pierwszorzędna. Nie oznacza to oczywiście, że te osoby czują pożądanie do wszystkich osób, z którymi są związane.
Kiedy na przykład pomyślimy o doświadczeniach demiseksualnych nastolatków, którzy czują się wyobcowani w grupie rówieśniczej, kiedy pozostali rozpoczynają swoje życie erotyczne, a oni nie, mogą poczuć, że coś z nimi nie tak, skoro wszyscy na około wchodzą w relacje seksualne z większą łatwością niż oni, ponieważ więź emocjonalna jest dla nich tak ważna.
Edukacja w obszarze różnych ekspresji seksualnych i różnych sposobów przeżywania pociągu jest ważna nie tylko w kulturze, ale i w edukacji młodych ludzi.
Często różne przeżycia dotyczące tożsamości seksualnej, w tym aseksualności, mogą objawiać się na polu relacji z rodziną i przyjaciółmi. Nie rozumiejąc, często uważają takie tożsamości za po prostu dziwne i zakładają, że to wszystko to rodzaj młodzieńczego buntu lub że coś jest poważnie nie tak.
Niekiedy widząc demiseksualność jako przystanek w drodze do homoseksualności, albo coś, co może wynikać z traumy lub zaburzenia hormonalnego. To nie pomaga budować bliskości w tak ważnych dla nas relacjach oraz może prowadzić do poczucia wykluczenia.
W obliczu braku zrozumienia ze strony rodziny i przyjaciół oraz powszechnych uprzedzeń, osoby aseksualne borykają się z podobnymi wyzwaniami jak inne mniejszości seksualne.
Badania nad aseksualnością, w tym demiseksualnością, rzucają nowe światło na te kwestie, sugerując, że stereotypy i dyskryminacja dotykające tej grupy mogą być równie dotkliwe, jeśli nie nawet bardziej, niż w przypadku innych orientacji seksualnych.
Jest to istotne dla edukacji młodych ludzi oraz dla budowania bardziej empatycznej i tolerancyjnej kultury seksualnej, która uwzględnia różnorodność i kompleksowość ludzkiej seksualności. Demiseksualność to temat w nauce dość nowy i jeszcze nie w pełni zrozumiany. Zgłębianie go stawia nowe ważne pytania w naszym rozumieniu seksualności.
Podsumowanie
W tym tekście najbardziej zależy mi na naświetleniu złożoności ludzkiej seksualności, która jest różnorodna i indywidualna dla każdej osoby. Próby uproszczenia terminologii i kategoryzacji mogą prowadzić do wykluczenia tych, którzy nie mieszczą się w ustalonych ramach.
Poprzez analizę demiseksualności i aseksualności jako części tego złożonego spektrum, chcę pokazać, jak ważne jest uwzględnienie różnorodności doświadczeń seksualnych i romantycznych.
Dalsza edukacja na temat tych orientacji seksualnych jest konieczna, aby zmniejszyć stygmatyzację i zwiększyć akceptację dla różnorodności seksualnej.
Badania nad aseksualnością i demiseksualnością oferują nowe spojrzenie na ludzką seksualność, zachęcając do kwestionowania istniejących założeń i badania różnorodnych aspektów społecznych i kulturowych związanych z tą tematyką.
Bibliografia:
Barton, A. (2019). Demisexuality as a contested sexuality. New Views on Gender, 19, 25–35.
Bogaert, A. F. (2012). Understanding Asexuality. Rowman & Littlefield Publishers.
Brotto, L. A., & Yule, M. (2017). Asexuality: Sexual orientation, paraphilia, or mental disorder? Archives of Sexual Behavior, 46(3), 619-627.
Carrigan, M. (2011). There’s more to life than sex? Difference and commonality within the asexual community. Sexualities, 14(4), 462-478
Chivers. Meredith L. "The Rainbow Becomes a Spectrum." Archives of Sexual Behavior, vol. 45, no. 3.2016, pp. 491- 493.
Gupta, K. (2015). Compulsory Sexuality: Evaluating an Emerging Concept. Signs: Journal of Women in Culture and Society, 41(1), 131-154.
McClave, C. (2013). Asexuality as a spectrum. Columbia University.
