Kim są swingersi?
Swingersi to pary, które uprawiają seks z innymi osobami. Jest to forma otwartego związku. Dla niektórych swinging to sposób na urozmaicenie swojego życia seksualnego w związku. Polega to m.in. na wymianie partnerów, obserwowaniu i byciu obserwowanym podczas stosunku oraz uczestnictwie w seksie grupowym.
Dla swingersów istotne jest czerpanie przyjemności fizycznej i eksplorowanie sfery doznań. Nie są oni emocjonalnie zaangażowani w inne układy niż swój związek.
Na czym polega swinging?
Swinging to seksualna wymiana partnerów i partnerek. Najczęściej swingersami są osoby w stałych związkach, które uprawiają seks z innymi osobami - często zupełnie obcymi. Może to być klasyczny seks, ale nierzadko takie spotkania mają także charakter grupowy.
Swinging to aktywność seksualna, która jest czysto rekreacyjna - nie jest ona podejmowana ze względu na prokreację czy budowanie więzi z innymi partnerami. Swinging charakteryzuje się tym, że jest on praktykowany wspólnie przez parę. W aktywności seksualnej można brać udział we dwoje i zaprosić do niej inne osoby - może to być jeden dodatkowy partner, para lub kilka osób.
Wywiad ze Swingolożką
N69: Czym dokładnie zajmuje się Swingolożka i jak wygląda Twoja praca edukatorki seksualnej?
Swingolożka: Łączę moje doświadczenie w swingowaniu z wiedzą i umiejętnościami zdobytymi podczas studiów z Seksuologii Praktycznej. Pomagam w podejmowaniu świadomych decyzji czy, kiedy i jak wejść w świat swingowania. Wspieram w tej decyzji osoby dorosłe, najczęściej pary, ale też singielki i singli prowadząc sesje 1:1 lub 1:2 (w przypadku par). Za pośrednictwem profilu instagramowego Swingolozka obalam mity dotyczące swingowania, przedstawiam perspektywę swingersów oraz edukuję na temat seksuologicznych aspektów swingowania, z którymi mam do czynienia w praktyce. Ponadto prowadzę warsztaty seksuologiczne, występuję podczas kongresów, konferencji i udzielam wywiadów, jak tu teraz.
Co jest najważniejsze do przemyślenia przed podjęciem decyzji o wejściu w świat swingowania?
Dla singli i singielek to jest trochę mniej skomplikowana sprawa, ale też warto zadać sobie pytania: czego od tego świata chcę, co mogę dać i jak będę dbać o to, żeby moje potrzeby seksualne były zaspokojone. Tu jest ryzyko, że wchodząc w świat głównie par trzeba będzie się jakoś dopasować. Jeśli rozmawiamy o sytuacji pary, to pojawiają się pytania: czy rzeczywiście oboje tego pragniemy i czy nasz związek jest gotów na taki krok, czyli otwarcie go na innych ludzi. Wasza relacja jest główną, jeśli to miałoby ją zniszczyć, to czy warto?
Jakie są najczęstsze obawy lub wątpliwości osób, które rozważają spróbowanie swingowania?
Na początku to często bywa pytanie, co sobie pomyśli moja osoba partnerska, jak jej powiem, że chcę spróbować swingowania. Co jak zobaczę moją ukochaną osobę w relacji seksualnej z inną? Czy to potem będzie można, jakoś „odzobaczyć”, jak mi się nie spodoba? Czy dalej z tą osobą będę, czy może ją znienawidzę?
Co się wydarzy, jak spotkam kogoś znajomego w swingers klubie, co jak mnie ktoś rozpozna? Oczywiście, jak to się wydarzy, to rozpoznanie działa w obie strony.
Badania naukowe pokazują, że społeczność swingersów podlega stygmatyzacji. Mimo że swingersi nie żyją w ciągłym strachu przed marginalizacją, większość z nich prowadzi podwójne życie, ukrywając swoje życie prywatne przed rodziną, przyjaciółmi, dziećmi i współpracownikami. Bardzo wyraźnie swingersi mówią o swoim pragnieniu, aby tak pozostało i aby uniknąć ryzyka ujawnienia. Głównymi powodami, które wymieniają, są poważne reperkusje w pracy i osądzające postawy ze strony rodziny i przyjaciół.
Jak budować zdrową komunikację w związku, aby swobodnie rozmawiać o tematach związanych z otwartymi relacjami?
Jeśli nie mamy dobrze rozwiniętych zdolności komunikacyjnych, to warto wybrać się na kurs, a potem praktykować np. komunikację opartą o empatię. Bez umiejętności mówienia tzw. komunikatem JA, czy empatycznego słuchania, szczerego nazywania swoich potrzeb, wyrażania wdzięczności daleko nie zajdziemy w żadnym związku. Wieloletnie badania amerykańskiego badacza trwałych i harmonijnych związków, Johna Gottmana pokazują, że to właśnie komunikacja jest kluczem.
Można też wesprzeć się pomocą terapeuty/ki par, bądź moją (jestem trenerką komunikacji opartej na empatii). Nie należy liczyć, że to rozmawianie, to jakaś szybka sprawa, ale wieloletnia praktyka. Dla przykładu mnie i mojemu mężowi rozmowa o otwieraniu naszego związku zajęła około dwa lata.
Czy są jakieś mity o swingowaniu, które warto rozwiać?
Chyba taki najbardziej powszechny mit to jest o tym, że w swingers klubach to są ciągłe orgie i każdy uprawia seks z każdym. Są różne rodzaje seksu i swingowania. Są osoby, które np. preferują soft swinging i pieszczoty rozpoczynają z innymi osobami a seks penetracyjny dzieje się tylko z osobą partnerską.
Drugi mit, to że trzeba się wymieniać partnerami. W klubie (i w życiu) nie rób nic przeciwko sobie. Nie ma obowiązku wymiany partnerów, uczestniczenia w seksie grupowym.
Trzeci mit, to że kobiety w klubie są zawsze chętne na seks. Nie są. Tak samo jak mężczyźni. Sama, ze swojego doświadczenia wiem, że czasem są takie imprezy, gdzie przychodzi np. bardzo mało ludzi i nic z tego seksu, z innymi osobami nie wychodzi, bo żadna osoba się nie spodobała, bądź atmosfera imprezy nam nie odpowiadała.
Jest takie podstawowe hasło w swingowaniu: „Wszystko można, nic nie trzeba”. Ze swojego podwórka edukacji seksualnej dodałabym do niego, że za zgodą zainteresowanych stron.
Jak przygotować się do pierwszego spotkania w kontekście swingowania – zarówno mentalnie, jak i praktycznie?
Nie ma jakiejś najlepszej recepty na to. Wiele osób eksperymentuje bez jakiegoś przygotowania i to może się różnie skończyć. Pytanie: na ile znamy siebie i swoją seksualność. Zasada najważniejsza to szczera ochota i zgoda wszystkich zaangażowanych stron, nie tylko w swingowaniu, ale ogólnie w relacjach seksualnych. Jeśli już mamy tę szczerą ochotę to rekomenduję robić wszystko małymi kroczkami.
Poszukać dla siebie rodzaju imprezy i miejsca (czy to będzie domówka, czy swingers klub, a może spotkanie z inną parą). Przygotować sobie torbę z seksowną bielizną, swoimi ulubionymi gadżetami, zabrać prezerwatywy, nieuczulający lubrykant, kosmetyki. Nie nastawiać się od razu na wymianę partnerów. Zacząć od odwiedzenia np. swingers klubu i sprawdzeniu jak się czujemy w obecności innych osób, nagich i uprawiających seks. Zatańczyć, napić się czegoś, porozmawiać z innymi.
Spróbować poczuć się swobodnie. Umieć rozmawiać z innymi czego się pragnie, jakie się ma preferencje…. Uczę tego na moich warsztatach, dzielę się też swoją wiedzą na profilu Swingolozka na IG, tam znajdują się m.in. posty o narzędziu RBDSMA chat, który polecam.
Jak wygląda kwestia bezpieczeństwa emocjonalnego i fizycznego w tego typu relacjach?
Szczerość jest jednym z głównych filarów relacji swingerskiej. Nie posiadanie sekretów przed sobą. Mówienie sobie czego się pragnie, co sprawia przyjemność, czego się obawia, co zamierza się zrobić, szczególnie jeśli chce się doświadczyć czegoś osobno z kimś innym. To właśnie szczerość daje mi poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego i fizycznego w moim związku.
Czy każdy związek może być otwarty na swingowanie, czy są relacje, w których to się nie sprawdzi?
Są dwa ważne przypadki kiedy nie iść do swingers klubu, nie otwierać się na swingowanie. Po pierwsze, kiedy Wasz związek przeżywa kryzys, wtedy lepiej wybrać się na terapię par, do seksuolożki czy seksuologa. Po drugie, kiedy osoba jest namówiona przez partnera/kę. Taka niby zgoda dla świętego spokoju, zwykle źle się kończy dla związku.
Według psychoterapeuty i seksuologa, Andrzeja Gryżewskiego: osoby z OCD (zaburzeniami obsesyjno – kompulsywnymi) oraz osoby z zaburzeniami lękowymi nie powinny chodzić do swingers klubów. Lepiej wcześniej te lęki przepracować z pomocą psychoterapeuty, a dopiero potem pójść do swingers klubu.
Dla bardzo wielu osób miłość i seks, czyli bezpieczeństwo i namiętność są sklejone i przyporządkowane do jednej osoby, wówczas otwieranie związku też się nie sprawdzi. Jeśli czujesz dużo zazdrości o swojego partnera/kę, nie masz pełnego zaufania, do tego co może zrobić, gdy go/jej nie kontrolujesz to swingowanie z pewnością się nie sprawdzi.
Jak radzić sobie z uczuciem zazdrości, które może pojawić się podczas eksplorowania otwartych relacji?
Uczucie zazdrości mówi więcej o nas, niż o osobie, o którą jesteśmy zazdrośni. Dobrze jest więc przyjrzeć się podczas takiej sytuacji sobie i zadać sobie pytanie, o co jestem zazdrosna/y, czego mi brakuje, co mi potrzeba. Czy jestem w stanie samodzielnie zaspokoić tę potrzebę, która stała za tą zazdrością? Jeśli już dojdziemy o co nam chodzi, wtedy warto podjąć rozmowę z osobą partnerską. Porozmawiać o swoich obawach, niepokojach, potrzebie. Być może zazdrość jest też sygnałem, że czas zmienić/zmodyfikować jakieś zasady z naszej normy partnerskiej.
Jaką rolę odgrywa edukacja seksualna w świadomości dorosłych i jak można ją rozwijać w kontekście bardziej alternatywnych form relacji?
Myślę, że wiele krzywd czy zdrad nie istniałoby, gdyby osoby żyjące w związkach monogamicznych wiedziały, że można inaczej.
Badania naukowe pokazują, że swingersi mają bardziej satysfakcjonujące związki, lepiej rozwinięte zdolności komunikacyjne, w takich związkach jest mniej przemocy rodzinnej. Są też badania, jakich konkretnych strategii radzenia sobie w związkach można się uczyć od swingersów. Mam nadzieję, że tymi ostatnimi wypowiedziami wzbudzę Wasz apetyt na więcej edukacji seksualnej w swoim życiu.
